Günün köşe yazısı soL Haber muharriri gazeteci Orhan Gökdemir’den geldi. Gökdemir yazısına, Nazım Hikmet’in, Aralık 1952’de Viyana’da yaptığı DBK toplantısında Adnan Menderes’e tenkitlerini lisana getirdiği şu dizelerle başladı:
“Beni, Üniversiteli yedek subayı,
Kore’de harcadınız, Adnan Beyefendi.
Elleriniz itti beni mevte,
vıcık vıcık terli, tombul elleriniz…
Ama ben peşinizdeyim, Adnan Beyefendi,
ölüler arabadan süratli sarfiyat,
kör gözlerim,
kopuk ellerim,
kesik bacaklarımla peşinizdeyim…”
Bu dizelerin “Nazım’ın ‘diyet’i” olduğunu belirten Gökdemir, “NATO’ya giriş dilekçesi niyetine Kore’ye savaşa gönderilen bir yedek subayın alacak listesidir. NATO’dan ve yandaşlarından göz, el, bacak ve hayat alacağımız var, dediği budur.” tabirlerini kullandı.
Narin evrakını hatırlatarak “Bu toprakların fakir çocuklarının ite köpeğe parçalatılmasının kanlı-karanlık bir tarihi var. 1947’de, ABD Başkanı Truman, Yunanistan ve Türkiye’yi demir perde içine aldı, biraz harçlık verdi ve cepheye sürdü. Bundan bu türlü Komünizme karşı uğraş Türk askeri ve Türkiye’de kurulacak Amerikan üsleri ile yapılacaktı.” diyen Gökdemir yazısına şöyle devam etti:
“1950’de Demokrat Parti devranı başlamıştı. İsmet Paşa’nın Komünizm tehlikesine karşı bulduğu İslamlaşma ve Amerikanlaşma siyasetini onlar devraldı. Bugünkü karanlık çağın büyük açılışıdır.
‘ÜLKEMİZİN EN KARANLIK GÜNLERİNDEN BİRİ’
ABD’nin iddiasına göre Sovyetler Birliği her yeri işgal etmek üzereydi, Amerikancı Adnan Menderes hükümeti buna inanmaya pek hevesliydi. NATO felaketten tek korunma çaresiydi. NATO’ya girişin önünü açsın diye 1950’de Kore Savaşı’na asker göndermeye karar verdiler. O askerlerin 712’si hiç bilmediği topraklarda öldürüldü, 175’i kayboldu, 234’ü esir düştü. Sonra ülkedeki bir avuç Komünisti “büyük tehlike” olarak göstermek için uyduruk davalar açtılar. Türkiye, Kore’de vefata gönderilen evlatlarının ve tutuklanan bir avuç Komünistin yüzü suyu hürmetine, 1952’de, NATO’ya üye olmayı başardı. Ülkenin en bahtsız, en karanlık günlerinden biridir. Sorumlularından alacağımız var.”
“SOVYETLER BİRLİĞİNİ GÖZETLEDİLER, ASIL AKSİYONLARINI HALKIMIZA KARŞI YAPTILAR”
NATO’nun NATO’dan ibaret olmadığını belirten Gökdemir, “Bunun bir de “Süper”i var.” var diyerek, “Özel Harp talimnamelerine nazaran, üye ülkelerde kurulması emredilen ‘Süper NATO’ üniteleri ‘Seferberlik Tetkik Kurulu’ ve ‘Özel Harp Dairesi’ ismi altında kamufle edildi. Sivil uzantıları belirlendi, silahlandırıldı. Dedikleri üzere Sovyetler Birliği’ni gözetlediler ancak asıl hareketlerini halkımıza karşı yaptılar. NATO ve yerli işbirlikçileri, ülkeyi işgal ettikleri o günden bu yana on binlerce yurttaşımızın öldürülmesinde direkt rol oynadı.
İşledikleri cinayetler “gayrı-nizami harp”in gereğiydi, o denli diyorlardı. Bu hedefle kurulan örgütlerin finansmanı ve eğitimi ABD tarafından sağlanıyordu. Tetiği çeken her zamanki üzere NATO’ydu. Asıl amaçları üye yapıp ağına düşürdüğü ülkelerin halklarıydı.
Başlangıçta solcuları öldürdüler lakin sonra Kürtlerimizi gaye tahtası yaptılar. Zira başlangıçta Kürtlerimiz de solcuydu ve NATO’ya pek hayırhah bakmıyorlardı. NATO koruyucumuz değil, katilimizdir.” diye yazdı.
ADNAN MENDERES’İN İSRAİL’İN KURULUŞUNDAKİ ROLÜ: ANKARA’DA İMZALANAN SAKLI ANLAŞMA
“Türkiye’yi NATO’nun kucağına iten Adnan Menderes o vıcık vıcık yağlı tombul elleriyle İsrail’in kuruluşunda da değerli roller üstlendi.” tabirlerini kullanan Gökdemir şöyle devam etti:
“İsrail 1948’de kuruldu, Türkiye ABD’nin işaretiyle 1949’da İsrail’i tanıdı. Adnan Menderes periyodu ise Türkiye’nin İsrail’le ‘ayrılmaz bir bütün’ haline geldiği bir periyot oldu. 1958’de, gizlice Ankara’ya gelen İsrail Başbakanı Ben Gurion ile kapalı bir muahede yaptı. Bu ittifak ile Türkiye ile İsrail neredeyse tek devlet seviyesinde birbirlerine yaklaştı. Ben-Gurion anılarında o görüşmeyi “o kadar saklıydı ki yemekte servisi bile büyükelçiler yaptı” diye anlatacaktı. Muahedenin çıkış noktası Sovyetlere yakın olduğunu düşündükleri Mısır Cumhurbaşkanı Cemal Abdülnasır’ın yükselişini engellemekti.
‘PLANIN ÜÇÜNCÜ AYAĞINDA KÜRTLER VAR’
Suriye ve Mısır, 1957’de, birleşerek Birleşik Arap Cumhuriyeti’ni kurmuşlardı. Türkiye, ‘Sovyetik’ Nasır’ın bu yolla sonlarına dayandığı kanısındaydı. İsrail ise etrafında Arap olmayan bir çember oluşturmak istiyordu. Farsi İran ve NATO üyesi Türkiye bunun için kıymetli ayaklardı. Üçüncü ayakta Kürtler vardı.
MİT’in öncülü MAH ile MOSSAD ortasındaki münasebet de o mutabakat ile kuruldu. Bu ilgi MOSSAD Irak’ın Kuzeyinde bir Kürt devletinin kuruluşuna ön ayak olana dek meselesiz devam etti. Yalnızca İsrail değil ABD ve NATO da MİT’in ve TSK’nın içindeydi. Hatta bu kuruluşlarda ABD ve NATO’nun temsilcilikleri bulunuyor, bir kısım işçinin maaşlarını onlar ödüyordu.
İSRAİL’İN ‘KÜRT KUŞAĞI’ POLİTİKALARI
1996’da, Erbakan ve Çiller’in hükümet ortağı olduğu devirde, ittifak tazelendi. Tazelenmiş ittifaka nazaran iki ülkenin orduları ortak tatbikatlar yapacaklar, yüksek vazifelileri muhakkak vakitlerde buluşacaklar, iki devletin güvenlik, istihbarat her türlü devlet bağlarını, tek bir devletmiş üzere konuşacaklardı. Demek ki Türkiye’yi İsrailsiz düşünemeyiz.
Yalnız, İsrail’in bir haritası yoktur. Zira İsrail haritasını on yılda bir değiştirmektedir. Tekrar o genişleme periyodlarından birindeyiz. Genişlemek üzere Gazze’yi eziyorlar. Natürel Irak’tan Suriye’ye uzanan bir Kürt jenerasyonu oluşturmak da siyasetleri ortasındadır. Haliyle artık Türkiye’nin de sabit bir haritası yoktur. Doğu hudutları sınır olmaktan çıkmıştır. Bunun da İsrail’in “haritasızlık” siyaseti ile uyuştuğunu biliyoruz. Siyonizmin önünde bir Suriye pürüzü var. Vaat edilmiş topraklara ulaşmak için pürüzü ortadan kaldırmak ve hudutları Türkiye sonuna yanlışsız genişletmek planları ortasındadır.
İslamcıların buna pürüz olduğu argümanının içi boştur. Erbakan bir ölçü itiraz ediyordu, indi ve yerine itirazsız Erdoğan geldi. İsrail için ikinci Menderes devridir.”
HARİtASI DEĞİŞEN BAŞKA ÜLKE: IRAK
Haritası değişen ülkelerden birinin de de Irak olduğunu belirten Gökdemir, “Irak’ın kuzeyindeki Kürt özerk bölgesinin kuruluşunda Barzani ailesinin İsrail ve ABD ile kurduğu sıcak bağlantıların büyük katkısı var. Barzani, Irak-İran savaşında İran’ın, ABD’nin Irak’ı işgali sırasında da ABD’nin yanında yer alarak kazandı bu zaferi. Devletini de İsrail’in yardımıyla kurdu. Halkların kardeşliğinin değil halkların kalleşliğinin kıssasıdır.” dedi.
SURİYE GİRİŞİMİ
Suriye’nin haritasını değiştirme teşebbüsünün Irak’tan feyz alındığını vurgulayan Gökdemir, “PKK, Suriye’de, Barzani’nin Irak’ta izlediğine emsal bir stratejiyle özerklik kurabileceğine inanıyordu. Haliyle bu stratejide de ABD ve İsrail’e yakın olma koşulu vardı. YPG’nin lokal bir direniş örgütü iken bütün NATO ülkelerince ve olağan ABD tarafından desteklenen bir örgüte dönüşmesinin gerisinde işte böylesine derin bir tarih var.” sözleri ile anlattı.
ŞAYH SAİT’İN ‘ULULAR KATINA’ YÜKSELTİLİŞİ
Gökdemir Kürt siyasal hareketinin sol düşmanlığını şu tabirlerle özetledi:
Kürt siyasal hareketinin yayınlarında ‘Nazım’ın içinden kolonyalizm’ ve ‘solun içinden antisemitizm’ çıkarma seansları bu türlü bir periyoda denk geldi. Tesadüf sayamayız. Bunlardan birincisi Nazım’ın sömürgeci olduğunu, ikincisi de Filistin’i destekleyen solun Yahudi düşmanlığı yaptığını argüman ediyordu. Bunların Siyonizm’i ve emperyalizmi paka çekme teşebbüsü olduğundan kuşku duyamayız. Durup dururken olmamışlardır.
Biliyoruz Siyonizm’i ve emperyalizmi sevenler birebir vakitte şeyhseverlerdir. Adnan Menderes ABD’ye meyledince Said-i Nursi’yi keşfetti. PKK ABD’ye sempati duymaya başlayınca Pir Sait’i ulular katına yükseltti. Kaldı ki birinci pir isyanları da emperyalist merkezlerden feyz alıyorlardı. Gericilik emperyalizmin en tesirli icadıdır.
Antisemitizm ise artık Siyonizm’i tenkitten muaf tutma aparatıdır. Siyonizm’e sempati duyunca Filistin görünmez olur. Ezilen halkların kader birliği fakat eşitlikçi-enternasyonal bir yaklaşımla mümkündür. Diğer halkları ezmek milliyetçiliğin fıtratında var.
‘SURİYE VE LÜBNAN’I PARÇALAMAK İSTEYEN KÜÇÜK EMPERYALİSTLER’
İsrail sivil Filistinlileri öldürüyor. Sorumlusu kim? Ortadoğu’da petro-dolarlara tapan Suudiler ve BAE hükümdarları. Kayıtsız kuralsız Siyonizm destekçisi ABD. Suriye ve Lübnan’ı parçalamak isteyen küçük emperyalistler. Teşvikçi AB ve onların himayesinde bölgeye sirayet eden dinî gericilik.
Ortadoğu’daki bütün laik idareleri yıktılar, yerlerine İhvan-ı Müslümin’i oturtmaya kalkıştılar. Siyonizm’in önündeki en büyük mahzur olan Suriye’yi İslamcılarla düzlemeye çalıştılar. Yeryüzündeki bütün cihatçıları bu küçük ülkenin üstüne saldılar. Sorsan yürüttükleri savaş aslında kutsal İslam davası için. Halbuki denklem çok açık. Suriye’ye kim kurşun sıktıysa, kim parçaladıysa, kim küçülttüyse İsrail’in en büyük destekçisi onlardır. Siyonizm’e, emperyalizme sempati duyan kimse Filistinli bebeklerin kanı onların ellerindedir.
Korkuyor Adnan Menderes
ölülerden korkuyor.
Kore dağlarından geliyor kimi
apaçık gözleri dumanlı
kaytan bıyıkları kanlı
yaşları yirmi.
Korkuyor Adnan Menderes
ölülerden korkuyor
hele çocuk ölülerinden.
Karınları davul üzere, boyunları çöpten ince,
kırıyorlar Adnan Bey’in mutfak camlarını
her gece mezarlarından çıkınca…
Sadeleşmiş bir tarihin içindeyiz. ABD, AB, NATO, Siyonizm, Cihatçılık, Gericilik, İşbirlikçilik tek bir hadisenin değişik görünümleri. Birine karşı olmanız yetmez, hepsine karşı olmalısınız. Bunlardan rastgele birine sempati duymak için mazeret arayan tartışmasız gerici-işbirlikçidir. İşte bu kadar sadeyiz.”